Overgevoelige kinderen, Nieuwetijdskinderen, ADHD-kinderen en dan….
Nieuwetijdskind . . . . en dan?
Tegenwoordig hoor je vaak, dat iemand is gediagnosticeerd als Nieuwetijdskind. Deze diagnose komt soms van psychotherapeuten, maar soms ook herkennen mensen zichzelf in een checklijst en maken voor zichzelf de diagnose. Als je persoonlijkheidsstructuur een naam heeft gekregen, geeft dat rust en acceptatie van jezelf en van de omgeving. Maar is dat wel zo? Kloppen de feiten wel?
Diagnose van vroeger
Ruim 20 jaar geleden was het heel normaal, dat bij kinderen de diagnose MBD werd gesteld. MBD staat voor Minimal Brain Dysfunction (hersenstoring). Dit is geworden tot een verzamelnaam voor alle personen waarvan de psychiatrie en psychologie geen diagnose kon stellen. Er was gewoonweg geen “hokje” voor, dus maakte men een nieuw hokje. Is dat nu misschien met ADHD en Nieuwetijdskind ook het geval? MBD wordt vandaag bijna niet meer gebruikt als diagnose, omdat er nieuwe mogelijkheden zijn gekomen om mensen in een hokje te plaatsen. Als je het nieuws volgt, kom je steeds meer nieuwe ziekten tegen, die tot voor kort onbekend waren. Vaak berusten deze nieuwe ziekten op het herschikken van een aantal symptomen, die in een eerder stadium bij een andere ziekte hoorden.
Een analyse
Wat is de “ziekte” die de één beschouwt als een gave en door de ander als een zware lijdensweg in het leven wordt ervaren? Laten we eerst eens kijken naar de lichamelijke en geestelijke kenmerken.
Lichamelijke kenmerken: Astma, eczeem, allergie, moeite met motoriek, verschil in ontwikkelsnelheid tussen geest en lichaam, slaapproblemen, neiging tot verslaving, agressief gedrag.
Psychische kenmerken: huilen vaak als baby , wijze uitspraken, ADHD, hoogbegaafdheid, dromerig, dyslexie, originele oplossingen, verdriet, angst, snel verveeld, concentratieprobleem, creatief, intuïtief, ongeduldig, impulsief, zorgen maken, stemmingswisselingen, rusteloosheid, probleem met eigenwaarde, gevoelig voor sfeer, moeite met vaste procedures, minderwaardigheidsgevoel, individualist, wil zelfstandig zijn, verzet tegen autoriteit, faalangst, eenzaamheid, verbaal zeer vaardig.
Als we deze lijstjes met kenmerken langslopen, valt het op dat ze bevolkt zijn met zowel positieve als negatieve kenmerken. Als je dan hoort van ouders, “Hoera, ons kind is een Nieuwetijdskind, we nemen de astma maar op de koop toe.” Dan rijzen bij mij de haren ten berge. De conclusie uit dergelijke opmerkingen is, dat de ouders denken dat hun kind niets heeft en dus ook niet behandeld hoeft te worden terwijl dit toch nodig blijkt. Men is soms bang voor het verlies van “eigenheid” van het kind.
Helaas mag ik spreken uit eigen ervaring als Nieuwetijdskind. Ik kan u vertellen, dat angst en verdriet en slaapproblemen helemaal niet zo fijn zijn. Verlegenheid, geen vriendjes hebben, alleenzijn, je niet begrepen voelen, allemaal punten die heel veel pijn doen. Wat het ergste is, er zijn nu adequate methoden ontwikkeld, om onze jeugd te ondersteunen in het beleven hiervan. Het wegnemen van angst en verdriet, om gewoon jezelf te kunnen zijn, met alle andere mensen om je heen. Je geen melaatse meer voelen in onze maatschappij, je niet meer in slaap te hoeven huilen van verdriet waar je niet van weet waar het vandaan komt. Niet meer angstig wakker schrikken, 3 keer iedere nacht. En dan die astma, die kan gewoon weg, omdat ze geen lichamelijke oorzaak heeft.
Wat is er eigenlijk aan de hand?
Vanuit de praktijk neem ik waar, dat er een veel grotere wisselwerking is tussen ouders en kinderen op het niveau van emoties, dan dat men vaak wil toegeven. Met wisselwerking bedoel ik, dat de gevoelens van ouders uitgeleefd worden door de kinderen. voorbeelden te over. Als een moeder erg druk is en zich herkent in de checklijst van ADHD symptomen en het kind is gevoelig, dan is de kans vrijwel 100% dat het kind ADHD heeft. Als de moeder wordt behandeld en tot rust komt, dan is het vrijwel 100% zeker, dat het kind tot rust komt. Dat is ook de reden, waarom veel ouders met gevoelige kinderen hier zo tevreden over spreken. De kinderen lijken sprekend op de ouder en de ouder wenst deze “eigenheid” te bewaren, met alle negatieve gevolgen van dien. Echter, het is helemaal geen eigenheid, maar geleende ellende. Lenen kan overigens ook van andere mensen in de omgeving, oma, opa, de leerkracht op school of de kinderen uit de buurt.
Hoe komt het dat veel meer mensen gevoelig zijn, een hypothese
Oefening van spieren geeft meer en sterkere spieren, oefenen in denken geeft meer denkkracht en inzicht, oefenen van immuunsysteem geeft sterker immuunsysteem. Dit laatste nu, wordt veel minder gedaan dan vroeger het geval was. Dit komt door toegenomen hygiëne in de voedingsmiddelen, schoon drinkwater, handen wassen, etc. Vaak komt men in de vakantie in het buitenland en ligt een paar dagen met hevige diarree te bed. We zijn niet meer gewend aan vervuiling van buitenaf. We zijn te schoon geworden en kunnen niet meer tegen een beetje bacteriën en virussen. Is hetzelfde mogelijk aan de hand met ons emotioneel afweersysteem? Wordt dit nog wel getraind of raakt het overbelast? Overbelasting kan ontstaan door gebrek aan verdediging op energetisch niveau. Natuurlijk kan het ook ontstaan door een overdosis aan negatieve emoties, die worden opgepakt in omgevingen waar het kind overdag verblijft. Dagverblijven, ziekenhuizen, speelzalen en dergelijke omgevingen zijn absoluut niet vrij van negatieve emoties. Als we negatieve emoties eens gaan vergelijken met een hondendrol. Iemand stapt op straat in zo’n lekker exemplaar. Hij veegt de voeten op de mat bij het kinderdagverblijf. De kinderen kruipen door de dag heen over de mat en de ouders vegen hun voeten daar en worden ook besmeurd. Resultaat is dat aan het einde van de dag er in 20 gezinnen de wasmachine draait vanwege die ene misstap van die ochtend. Wat met hondenpoep wel wordt opgelost, gebeurt niet met negatieve emoties, die zien we niet, maar ze vervuilen net zo hard. Die emoties bouwen we dus gewoon op en ruimen deze niet meer weg, tot het te erg wordt, dan wordt het kind vanwege angst, of verdriet heel erg opstandig. Daarna nemen we het kind mee naar een arts die uiteindelijk constateert dat het kind ADHD heeft, of Nieuwetijdskind is of wat dan ook maar. Medicijnen worden voorgeschreven, psychotherapeuten worden ingeschakeld en proberen de achterliggende oorzaken te ontrafelen. Helaas lukt dit zelden.
Mogelijke oorzaken van toegenomen gevoeligheid:
– inentingen tegen ziekten
– voeding en kleurstoffen, suiker, conserveringsmiddelen e.d.
– meer stress, thuis, op school, op straat (verkeer)
– een tekort aan lichaamsbeweging
– luchtvervuiling
– communicatiegebrek, spreken over gevoelens, vanwege TV, video, computer. We praten te weinig met elkaar, omdat we geen tijd hebben.
– elektrosmog (computer, TV, GSM)
– het kind krijgt geen tijd, om in alle rust, zijn energetisch lichaam op te bouwen en te versterken. Al vroeg gaan veel kinderen de deur uit naar dagverblijven, kinderopvang, oppas, speelzaal, of welk ander instituut dan ook, buiten het gezin.
Waarom doet de geneeskunde hier niets aan?
De allopatische geneeskunst, ontstaan in de 18e eeuw, zoekt slechts naar aantoonbare en meetbare oorzaken van ziekte op diegene die de symptomen vertoont. Men is erachter gekomen, dat sommige ziekten besmettelijk zijn. Vanuit deze optiek wordt er soms ingeënt. Dus medicatie gegeven terwijl er geen ziekte is. Dit noemt men preventief. Anderzijds wordt er gewerkt aan mensen die reeds een ziekte hebben opgedaan. De ziekte wordt na het ontstaan bestreden met medicatie, operatie, therapie en dergelijke. Men noemt dit curatief. Soms lijken ziekten erfelijk te zijn en zoekt men naar oorzaken in de genen van de drager en de potentiële ontvanger. Men kent dus de mogelijkheid, dat de ziekte nog niet bestaat, maar latent aanwezig is in de omgeving van de aanstaande patiënt. Men zoekt naarstig naar een gentherapie, zodat men preventief de ouders kan behandelen om te voorkomen dat er kinderen worden geboren met de kans op deze afwijking. Werkelijk een ruim scala aan causale mogelijkheden om ziek te worden. Ik wil daar nog één aan toevoegen, nl de mogelijkheid dat emoties worden overgedragen van mens op mens. De momenteel nog onmeetbare interferentie is een blokkade voor de allopathie om deze mogelijkheid serieus te onderzoeken. Via empirische weg is er reeds veel materiaal beschikbaar, ook in de vakliteratuur. Dat een dergelijke verbinding bestaat is hiermee mijns inziens reeds ruim aangetoond. Ook het “Handboek Psychosomatiek” van Dethlefsen, vermeldt een aantal ziektepatronen die vaak gespiegeld worden van ouder naar kind, of met andere mensen direct in de omgeving, zoals leerkrachten, vriendjes e.d.
De stap voor de allopathie, om bij ziekte van het kind, de ouder te gaan behandelen, valt geheel buiten het spectrum van deze vorm van geneeskunst. Binnen het alternatieve circuit bestaat een bredere acceptatie van deze mogelijkheid. Daar, waar men er in slaagt de ouder en het kind te behandelen voor dezelfde problematiek, zijn vaak zeer sterke resultaten zichtbaar. Soms spreekt men zelfs over “wonderen”. Dat is niet zo, maar als je “moet leren leven met het probleem”, uitgesproken door je arts, dan lijkt een genezing zonder medicijnen, operatie of werkbare stof op een wonder. De allopatische geneeskunst noemt dit dan meestal een “spontane genezing”. Zonder tussenkomst van een therapeut was die niet ontstaan. “Hoe meer er wordt behandeld, hoe meer spontane genezingen
Kees de Vries
Het basisprobleem bij Nieuwetijdskinderen
De Nieuwetijdskinderen zijn over het algemeen zeer gevoelig voor sfeer. Onder sfeer versta ik hier de emotionele omgeving waarin het kind zich op dat moment bevindt. Dit kan verdriet, angst, stress, melancholie of dergelijke betekenen. Het kind pakt deze energie op en leeft dit uit. Is de omgeving stressvol, dan zal het kind druk worden en soms driftig. Op volkomen willekeurige momenten kan het kind plotseling driftig worden, bijten, schoppen, schreeuwen, slaan. Als het kind dan even op zichzelf tot rust kan komen, dan is het vaak snel weer voorbij. Vanwege de gevoeligheid, kan het kind hier zelf niets aan doen. Het weet niet eens wat hem of haar overkomt.
Wat is hier aan te doen?
Het aller belangrijkste is dat het kind zich leert af te sluiten voor de sfeer van buiten. hiervoor zijn een aantal eenvoudige mogelijkheden beschikbaar.
- Neem een douche (reinigt ook energetisch)
- Gebruik bloesemremedies voor energetische bescherming
- Draag een Labradorietsteen op de maag / zonnevlecht. Deze steen is verkrijgbaar in vele alternatieve winkels. Deze steen versterkt de aura en beschermt op die manier tegen energie van buiten.
- Leer te aarden
- Loop op blote voeten in het zand
- Visualiseer een beschermende cocon om je heen, iedere morgen direct na het opstaan
Nieuwetijdskinderen en schoolproblemen
In het kort: Kinderen ervaren in het onderwijssysteem van vandaag vaak problemen. Ze kunnen zich niet aanpassen aan de geldende normen. Ze hebben geen aansluiting bij hun leeftijdsgenootjes en zijn stil of teruggetrokken. Ze kunnen niet goed overweg met het schoolse systeem. Ze hebben soms problemen met leraren, met alle gevolgen van dien. Ze vervelen zich tijdens de lessen en worden er regelmatig uitgestuurd. Ze vinden alles saai en willen liever hun eigen planning hanteren. Op commando huiswerk doen stoot hen af. Ze gaan niet meer met plezier naar school.
Wat is hier aan te doen?
De oplossing is vaak veel eenvoudiger dan we denken. De kinderen worden meestal behandeld als onmondig, klein en niet in staat zelfstandig hun weg te zoeken. De houding naar het kind toe dient er één te zijn van respect. Behandel het kind alsof het een volwassene is, met al zijn rechten en plichten. Respect dient wederzijds te zijn, vanuit het kind naar zijn omgeving en vanuit de omgeving naar het kind. Indien men er in slaagt dit te bewerken, is het resultaat vaak verbluffend. Kinderen kennen, herkennen en erkennen de grenzen die aan hen worden gesteld en zij respecteren die ook van anderen. Geef ze altijd een keuze. Nieuwetijdskinderen, of indigokinderen, zijn kinderen van deze tijd. Velen van hen passen niet zo goed in de structuren van onze maatschappij, hebben soms moeite op school, passen zich moeilijk aan, aan de normen die worden gesteld. Ouders kunnen ze vaak niet peilen en lopen met hen van therapeut naar therapeut en worden radeloos van het zoeken naar een oplossing. Nieuwetijdskind zijn is ook helemaal geen ziekte , maar een samenstel van persoonskenmerken.
Nieuwetijdskinderen en het schoolsysteem:
In ons schoolsysteem is wettelijk vastgelegd wat de leerstof is en op welke momenten welk niveau dient te zijn bereikt. Hiervoor worden testen gehanteerd waar alle leerlingen aan mee moeten doen. Of ze nu intelligent zijn, of meer praktisch handvaardig zijn ingesteld. Het resultaat is bepalend voor de beroepskeuze. Niet ieder kind voelt zich prettig in deze omgeving. De lesstof word vaak klassikaal aangeboden op het tempo van de langzaamste leerling. Dit kan voor een aantal kinderen betekenen dat ze zich vervelen en dus andere dingen gaan verzinnen. Dit gedrag, voortkomend uit verveling, wordt door leerkrachten als storend ervaren. Deze kinderen krijgen dan vaak te maken met strafwerk, of ze worden uit de les gestuurd. Nieuwetijdskinderen hebben vaak aan enkele woorden voldoende om de aangeboden stof te begrijpen. Het komt ook regelmatig voor, dat ze de stof beter begrijpen dan de leerkrachten. Als ze dit laten blijken dan worden ze als “brutale” leerling ervaren en krijgen ze straf. Ervaringen uit de praktijk laten zien, dat het beter laten aansluiten van de lesstof op de belevingswereld van het kind goede resultaten oplevert. Soms betekent dit minder stof, maar vaak betekent het veel meer stof en ook moeilijker. De kinderen ervaren dan weer een echte uitdaging en gaan er flink tegenaan. Omdat ze zich niet meer vervelen zullen ze minder storende situaties oproepen. Voor alle partijen kan dit een opluchting betekenen.